تاریخچه فلافل
فَلافِل (یا فِلافِل)، یک خوراک عمده خاورمیانه‌ای—و غذای خیابانی محبوبی در نقاط مختلف دنیا می‌باشد.که با گلولهٔ سرخ شدهٔ نخود و ادویه‌جات تهیه می‌شود. این غذا در خاورمیانه و به‌ویژه اهواز، بیروت، دمشق و بغداد، ایلام (که در ایلام با نان سنتی صمون یا سمون و سس انبه در گویش محلی استفاده می‌شود)، آبادان و بندرعباس زیاد استفاده می‌شود.
واژه فَلافِل برگرفته از کلمه «فلفل» می‌باشد. این کلمه گسترش پیدا کرده و در زبان‌های دیگر از جمله زبان فارسی (پلپل) استفاده شده‌است. اما کلمه فلافل در اصل به معنی گلوله نخود می‌باشد.
البته بعضی معتقدند که فلافل (به مصری جدید: طعمیه) غذایی ساخته شده توسط قبطیان مصر (مسیحیان مصر) برای روزهای روزه‌داری مسیحیان بوده (مسیحیان باید در زمان این روزه از خوردن هرگونه گوشت پرهیز کنند؛ و تنها از خوراکی‌های گیاهی استفاده کنند) و کلمه فلافل از سه بخش «فا»، «”لاً» و «فل» تشکیل شده که در زبان قبطیان به معنی «کاملاً از نخود» می‌باشد؛ و این غذا توسط قبطیان به شام و سایر کشورها گسترش یافته‌است.
هنوز امتیازدهی نشده است.